Pomagomy ponu ambasadorowi

15 października 2015
Owczarek

Heeeej! Zmiany w tej Warsiawie! Zmiany! Ba nie godom tutok o rządzie, bo ten zmieni sie dopiero po 25 października (na to jednak jo nimom wpływu – owcarki podhalańskie wciąz nie majom cynnego prawa wyborcego). Idzie mi natomiast o to, ze jesce całkiem niedowno rezydującym w nasej stolicy hamerykańskim ambasadorem był pon Stephen Mull. Teroz zaś… jest nim zupełnie inksy pon – Paul Wayne Jones. Tak w ogóle to jo sie ambasadorami niezbyt interesuje. Owsem, zyce im syćkim, coby piknie im sie ambasadorowało. Bo niby cemu miołbyk zycyć inacej? Ba coby jakosi scególnie zaprzątali oni moje owcarkowe myśli – tego pedzieć nie moge. Teroz jednak – sprawa jest inkso. A to za sprawom nazwiska. Bo jeśli jakisi obywatel USA nazywo sie Paul Wayne Jones, to – moi ostomili – on nie nazywo sie tak samo zwycajnie jak miliony inksyk Hamerykanów. Na mój dusiu! Jaki jest najsłynniejsy Paul w Hameryce? Ano… Paul Revere.* A najsłynniejsy Wayne? Wiadomo – John Wayne. A najsłynniejsy Jones? Tyz wiadomo – Indiana Jones. Jeśli więc ten pon Paul Wayne Jones jest połąceniem trzek wyzej wymienionyk, to – heeeeej! – moze być ciekawie. Barzo ciekawie. Haj.

Fcecie obacyć, jak ten pon wyglądo? Jeśli tak, to mozecie uwidzieć go tutok. Nie ino uwidzieć zreśtom, ba posłuchać tyz. A kie posłuchocie, to jakosi tak w okolicak pierwsej minuty i śtyrdziestej piątej sekundy usłysycie, jak pyto Polaków, coby pomogli mu w nauce polskiego języka. Na mój dusiu! No to trza pomóc! Skoro cłek piknie pyto – trza mu udzielić pomocy i ślus.

Ba jednej rzecy ten pon niestety nie wyjaśnił: cy on fciołby naucyć sie ino tego zwycajnego polskiego języka cy gwarowego tyz? Moim zdaniem – gwarowego tyz. Zwłasca góralskiego. Bo on w tym króciutkim filmicku zbocowoł, ze jego syn barzo fciołby hipnąć w polskie góry i pojeździć se na snołbordzie. Jeśli więc pon Jones zawiezie swego potomka pod Giewont – to z pewnościom nie zaskodzi, kie bedzie znoł choć pare góralskik słówek. Ino jakik powinien naucyć sie na pocątek? Jo byk proponowoł takie:

1) krucafuks
2) oscypek
3) o, Jezusicku!

Cemu „krucafuks”? Tego bywalcom Owcarkówki chyba wyjaśniać nie muse. Przede syćkim – to słowo samo w sobie jest barzo pikne! A poza tym – ono przydoje sie właściwie w kozdej sytuacji: i w radości, i w gniewie, i przy wyrazaniu zdziwienia, no… po prostu wse. Tak więc, ostomiły ponie ambasadorze, z całom swojom owcarkowom odpowiedzialnościom stwierdzom, ze nauke polskik słów powinien pon zacąć od krucafuksa.

Cemu „oscypek”? Nooo – to tyz chyba jasne! Kie ten pon przyjedzie na to nase pikne Podhole, to przynajmniej od casu do casu bedzie musioł cosi zjeść. Niek więc je to, co na Podholu jest najlepse. A tym samym musi wiedzieć, jak sie to cosi najlepsego nazywo. Bajako.

No i pozostoje jesce wyjaśnić, cemu worce, coby nas przybys zza oceanu naucył sie zwrotu „o, Jezusicku!” Moi ostomili, jeśli on pozno w Polsce paru ludzi, to prędzej cy później ci ludzie zacnom go witać słowami: „Dzień dobry, ponie ambasadorze. Co u pona słychać?” No i pon ambasador moze se pomyśleć, ze na takie pytanie powinien odpowiedzieć tak, jak w Hameryce odpowiado sie na „How are you?” I odpowie, ze syćko dobrze. A to bedzie błąd! Straśliwy błąd, mogący skutkować nawet tym, ze Polacy wyryktujom do pona Obamy petycje, ze nie fcom takiego ambasadora. W Polsce na pytania „Co słychać?” abo „Jak sie mocie?” odpowiedziom powinna być cała litania narzekań: ze zdrowie do rzyci, ze pogoda tyz do rzyci, praca tu juz zupełnie do rzyci i ze wsędy syćko drozeje… no, moze z wyjątkiem benzyny, ale to niemozliwe, coby furt taniała, na pewno kiesik nazod zacnie drozeć, więc tak cy siak – trza sie martwić, a nie ciesyć. Haj. Pon ambasador koniecnie musi naucyć sie narzekania. Wiadomo przecie: jeśli wejdzies między wrony – musis krakać jak i one, a kie wokół są Polanie – włąc sie w ichnie narzekanie. W narzekaniu zaś – jak myśle – zwrot „o, Jezusicku!” barzo ponu Jonesowi sie przydo. Bo zwrot ten, zwłasca wyrazony z odpowiednim jękiem, wtrącany co dwa-trzy zdania jako przerywnik, piknie ucyni kozde utyskiwanie jesce bardziej dramatycnym. Pon Paul Wayne Jones sam sie o tym piknie przekono, kie ino zacnie tego „o, Jezusicku!” uzywać.

No i to telo, co jo byk proponowoł hamerykańskiemu gościowi na pocątek. Ocywiście z casem bedzie on musioł naucyć sie wielu inksyk piknyk polskik słów. Ba na te najpierwsom lekcje – jo se myśle, ze telo wystarcy. A moze wy, ostomili, zaproponowalibyście cosi ponu ambasadorowi na kolejne lekcje? Hau?

* W Polsce ten pon Revere jest właściwie nieznany. No to kiesik muse o nim w Owcarkówce opowiedzieć. A kiebyk zabocył, to mom nadzieje, ze mi, ostomili, przybocycie.